Handelaar in effecten
Inhoud
Een ander loopbaantraject binnen financiële diensten dat zeer rendabel kan zijn, is de handel in effecten, of het nu gaat om aandelen of obligaties. Handelaren proberen een 'spread' te verdienen tussen wat ze kopers in rekening brengen en aan verkopers betalen. De spreiding over aandelen kan vaak slechts een cent zijn, maar aanzienlijke winst kan voortvloeien uit de enorme omvang van de activiteiten.
Het belangrijkste persoonlijkheidskenmerk in de handel is het vermogen om snel te denken en te handelen en gevoel te krijgen voor de richting van de markt. Handelaren proberen het risico te beperken door een zo klein mogelijke inventaris van effecten bij te houden. Een plotselinge stroom bestellingen van klanten die willen kopen, kan echter problemen opleveren als de voorraad te laag is, net zoals een lawine van verkooporders de handelaar ertoe zal dwingen overtollige voorraad te verzamelen, wat meer kapitaal in gevaar brengt. Bij het optreden van onevenwichtigheden zijn stalen zenuwen een belangrijk kenmerk.
In tegenstelling tot investeringsbankiers houden traders de normale uren aan en beëindigen ze vaak het werk kort na de normale sluiting van de markten om 16.00 uur Eastern Time. Als je een talent hebt voor bepaalde snelle videogames, samen met een aanleg voor economie, is handel misschien een geschikte carrière voor jou.
Vind vacatures: Gebruik de tool voor het zoeken naar vacatures van Indeed om actuele vacatures in het veld te vinden.
Een vergoeding
Compensatie voor effectenhandelaren wordt vaak zwaar gewogen in de richting van bonussen op basis van de winsten die hun handelsactiviteiten genereren. Het is niet ongebruikelijk dat tophandelaren in veel bedrijven meer verdienen dan senior executives.
Bij het bepalen van deze winsten spelen de conventies en veronderstellingen die hun firma's gebruiken bij de ontwikkeling van managementrapportagesystemen en verrekenprijsmethodologieën een cruciale rol. Tijdens de carrière van deze schrijver bij Merrill Lynch waren dit zeer omstreden zaken binnen de gelederen van handelaren, omdat ze een directe impact hadden op hun vergoeding.
Er werd met name veel gediscussieerd over transacties die voor particuliere klanten werden uitgevoerd via het netwerk van financiële adviseurs van het bedrijf. In het geval van sommige categorieën effecten was het bepalen van de toegevoegde waarde door het retaildistributiekanaal (en dus het bedrag van de handelsinkomsten die in deze interne rapporten van de tradingdesks aan de retailbrokerage-divisie moesten worden overgedragen) onderwerp van intensief debat, met verschillende plausibele methodologieën die verschillende resultaten opleveren.
De meest controversiële kwestie van allemaal betrof het deel van het bod om spreads aan te bieden dat theoretisch zou gaan om institutionele verkopers te compenseren, in het geval van transacties met institutionele klanten. Volgens rechten had dit deel van de inkomsten (hoe dan ook gemeten) moeten behoren tot de afdeling retailbrokerage voor transacties die door particuliere klanten zijn verricht via het netwerk van financiële adviseurs, aangezien er geen institutionele verkoper bij betrokken zou zijn. De politieke invloed van de tradingdesks was echter zodanig dat ze dit inkomstensegment konden behouden en hun bonuspools konden vergroten.
