Militaire legerpolitie ingezet (parlementsleden)

Video: Landmacht traint mee met politie voor Marengo-proces

Inhoud

Meer over militaire inzet

Army News Service

LSA ANACONDA, Irak - Er gaat nauwelijks een dag voorbij dat de soldaten van de 341st Military Police Company geen vijandige activiteit ervaren.

'We noemen onszelf graag' Combat MPs ',' zei sergeant Mark Estes van de 341st, een Army Reserve-eenheid uit San Jose, Calf. '... Wat we doen houdt ons elke dag scherp.'

De 341st is belast met het opruimen en bewaken van de belangrijkste aanvoerroute van het logistieke ondersteuningsgebied Anaconda in het zuiden tot de grens van het verantwoordelijkheidsgebied van de 1st Armour Division.

Wat dat met zich meebrengt, zegt Estes, '... wordt rond zes.30 uur' s morgens ingelicht en rijdt dan de route naar ons checkpoint. We zoeken vijandige activiteiten, vijandelijk personeel of dat niet past bij eerdere runs. ' Estes zei dat als ze eenmaal de route hebben afgelegd en zeker weten dat het duidelijk is, ze terugsturen naar de konvooi-commandanten en hen laten weten dat het veilig is. Maar daar houdt hun werk niet op.

'Als het konvooi leeg is, stoppen we langs de route en wachten we op moeilijkheden', zei Estes. "Bijna elke dag gebeurt er iets langs de route en we moeten dichtbij zijn om te reageren." Het 'iets' dat Estes zei, kan van alles zijn, van geïmproviseerde explosieven of IED tot handvuurwapens of raketaangedreven granaataanvallen tot voertuiguitval.

'De Irakezen kennen de routes die we gebruiken en verbergen IED's langs deze en andere aanvoerroutes bijna elke dag', zei Estes. "IED's zijn een van de grootste problemen. Ze worden steeds geavanceerder en dodelijker. Soms kun je niet eens zien of een IED een stuk puin is of wat het is."

Vijandelijk personeel heeft bijna alles gedaan wat denkbaar is met IED's, zei Estes.

'Ze begraven ze langs de weg of verstoppen ze onder een dood dier op de weg', zei hij. 'Als we de route rijden, proberen we midden op de weg te blijven. De meeste IED's die we hebben ervaren, zijn aan de ene of de andere kant geweest.'

Als de parlementsleden iets verdachts langs de route vinden, sturen ze terug naar hun hoofdkwartier en stoppen ze het verkeer. Het verkeer langs de hoofdaanvoerroute of MSR stoppen is als het scheppen van zand met een vork. De lokale bevolking stopt even voor ze ongeduldig worden. Als het verkeer niet snel beweegt, doen ze er alles aan om de blokkade te omzeilen.

'Soms, als we om de een of andere reden het verkeer hebben stopgezet, zullen de Irakezen de tegenoverliggende rijstrook oversteken en de verkeerde kant opgaan', zei Estes. 'Wat ze niet beseffen, is dat we zowel hen als onze soldaten proberen te beschermen. We willen niet dat iemand gewond raakt. Wat triest is, is dat hun eigen mensen dit veroorzaken.'

Spc. Juan Cruz II, militair politieagent, staat vaak klaar op het Squad Attack Weapon, of SAW, in de toren van de HUMVEE. Cruz reisde echter niet altijd met de patrouilles door de MSR.

'Mijn oorspronkelijke baan voor het bedrijf is toeleveringsspecialist', zei Cruz. 'Maar we hebben weinig handen en hebben de mankracht nodig. Dus toen mijn eerste sergeant om vrijwilligers vroeg, zei ik ja.' Voordat hij ooit op patrouille ging, werd hij volgens Cruz door zijn medesoldaten op de hoogte gebracht.

'Een patrouille doen is heel wat anders dan in een voorraadkamer zitten,' zei Cruz. "We werken als een team en kijken naar elkaars rug. Nu ga ik liever met mijn team op patrouille dan papierwerk te doen. Ook al is het een beetje gevaarlijk, het heeft de tijd hier zo veel sneller gemaakt. En ik het gevoel hebben dat ik hier een verschil maak. '

'Niet elke dag is goed,' zei Cruz. 'Sommige dagen hier zijn geweldig? Zoals toen wij (Amerikaanse strijdkrachten) Saddam Hoessein gevangen namen. Sommige dagen zijn lang en andere zijn kort. Ik probeer het gewoon zo druk mogelijk te houden.'

Cruz zei dat hij ernaar uitkijkt om naar huis te gaan en zijn familie te zien. Cruz ontving het telefoontje dat hij een week voor zijn huwelijk naar Irak kwam.

'De dag nadat ik getrouwd was, werd ik gemobiliseerd', zei Cruz. 'Als ik vrij heb, bel ik en praat ik met mijn vrouw. Dit was heel moeilijk voor haar. Maar ze doet het goed, vooral omdat ze weet wanneer ik thuis zal zijn.'

Een goede zaak is volgens Cruz dat het Iraakse volk begint te veranderen.

'Deze mensen zijn sterk', zei Cruz. 'Ze hadden net een slechte leider die niet om hen gaf. Ze beginnen te beseffen dat we hier zijn om hen te helpen. Het wordt altijd beter. Als we langs de kant van de weg stoppen en de glimlach op het kind zien gezichten, het is geweldig. We weten dat ze in lange tijd niet meer zo hebben gelachen. "