Hoe metaforen correct te gebruiken en clichés te vermijden
Inhoud
Bij correct gebruik zijn metaforen effectieve hulpmiddelen voor het schrijven van fictie. Ze zijn een manier om de taal te variëren en proza op te vrolijken. Ook kunnen ze, net als steno, direct een afbeelding of een betekenis overbrengen, met weinig woorden. Natuurlijk, zoals bij de meeste literaire apparaten, bombarderen metaforen wanneer ze verkeerd worden gebruikt, waardoor de lezer in de war raakt of de aandacht vestigt op het gebrek aan vaardigheid van de schrijver. De twee meest voorkomende valkuilen bij het gebruik van metaforen zijn het cliché en de gemengde metafoor.
Clichés
Uitdrukkingen als "de kalmte voor de storm", "Moeder Natuur" of "hij is een rat", zijn zo vaak gebruikt dat ze nu als clichés worden beschouwd. Tenzij ze belangrijk zijn voor de toon van je werk, is het meestal beter om clichés te vermijden. Als je de meer originele taal niet kunt bedenken, is het vaak beter om af te zien van de metafoor en te kiezen voor een duidelijke beschrijving.
Gemengde metaforen
Een ander veelvoorkomend probleem met betrekking tot metaforen is de neiging om ze te vermengen of te overbelasten, meestal vanuit onzorgvuldig denken of overdenken. Het resultaat brengt twee afbeeldingen samen die simpelweg niet logisch zijn. In "Voorbeelden van metaforen" geef ik het voorbeeld "Ons toetsenbord leert je geestesoog om op het gehoor te spelen." Hier heeft de spreker twee metaforen gemengd, wat tot onzin heeft geleid. Een 'mind's eye' kan niets spelen, en zeker niet 'op het gehoor'.
In Regels voor schrijversDiana Hacker geeft het voorbeeld: 'Bij het oversteken van de zoutvlakten van Utah in zijn nieuwe Corvette vloog mijn vader op volle kracht.' Ze legt uit dat 'vloog' een vliegtuig suggereert, terwijl 'volle stoom' een trein suggereert. Een beetje nadenken en een kleine bewerking resulteert in een duidelijkere, meer bevredigende zin: 'Mijn vader stak de zoutvlakte van Utah over in zijn nieuwe Corvette en vloog met een jetsnelheid.'
Het boek Engels eenvoudig gemaakt geeft een bijzonder warrig voorbeeld. Let op uw eigen reactie terwijl u deze paragraaf probeert te lezen:
Het tijdperk van het atoom heeft de mens getransformeerd, maar de transfiguratie is van spiritualiteit naar materialisme geweest, precies het tegenovergestelde van de raad van de oude profeten. Tegenwoordig schiet de mens vooruit in zijn mars van geest, maar zijn ziel zit vast in een afgrond van valse verlangens. Door het atoom te splitsen heeft de mens zijn eigen wezen gespleten en de eenheid van zijn moleculaire geheel verloren.Het is moeilijk om er doorheen te komen, nietwaar? Zoals de auteurs uitleggen:
De schrijver begint met een interessant beeld - transfiguratie - maar verliest het kort daarna in een niet-verwante figuur over a mars van geest. Bovendien krijgt hij zijn metaforen verstrikt wanneer hij een ziel krijgt vastgebonden in een afgrond. Eindelijk keert hij terug naar het atoom, maar het oorspronkelijke beeld van transfiguratie is nu volledig verdwenen en de lezer wentelt zich in de duistere diepten van moleculair geheel.Merk op hoeveel gemakkelijker het is om je op deze selectie te concentreren:
Het atoomtijdperk heeft de spirituele ontwikkeling van de mens gestopt. Intellectueel is hij vooruitgegaan, maar zijn idealen en waarden staan stil. Als het morele wezen van de mens achteruitgaat, kan atoomsplitsing een illusoire vooruitgang blijken te zijn.
Als je ooit twijfelt of je al dan niet een metafoor hebt getrokken, is het beter om het helemaal te negeren. Als je het verkeerd gebruikt, zul je er dwaas uitzien en je lezer afleiden. Vergeet niet dat uw overkoepelende doel is om te communiceren. Soms betekent dit dat je je ego opzij moet zetten ten voordele van spreken.
