Dialoog schrijven zoals Hemingway
Inhoud
Houd bij het schrijven van een dialoog rekening met de regel van drie zinnen: geef geen enkel teken meer dan drie ononderbroken zinnen tegelijk. Je kunt er echt op vertrouwen dat je publiek tussen de regels door leest: een deel van het plezier van het lezen van een verhaal is eigenlijk het samenvoegen van de stukjes. En nog belangrijker, onthoud dat je personages elkaar niet mogen vertellen wat ze al weten.
Voorbeeld van Hemingway-dialoog
Het klassieke voorbeeld hiervan is Hemingway's verhaal 'Hills Like White Elephants'. In het verhaal praten een man en een vrouw in een treinstationbar. Naarmate de scène vordert, wordt het duidelijk dat ze zwanger is en dat de man wil dat ze een abortus ondergaat:
'Het bier is lekker koel', zei de man.
'Het is prachtig', zei het meisje.
'Het is echt een heel simpele operatie, Jig,' zei de man. 'Het is helemaal geen operatie.'
Het meisje keek naar de grond waarop de tafelpoten lagen.
'Ik weet dat je het niet erg vindt, Jig. Het is echt niets. Het is gewoon om de lucht binnen te laten.'
Het meisje zei niets.
'Ik ga met je mee en ik blijf de hele tijd bij je. Ze laten de lucht binnen en dan is het allemaal volkomen natuurlijk.'
'Wat gaan we daarna doen?'
'Daarna komt het wel goed. Net als voorheen.'
"Waarom denk je dat?"
'Dat is het enige dat ons stoort. Het is het enige dat ons ongelukkig maakte.'
Merk op dat alleen op de abortus, de procedure, wordt gezinspeeld. Dit illustreert hun ongemak met het onderwerp, maar het is ook realistisch. Aangezien het het belangrijkste is in hun beide gedachten, waarom zouden ze het dan spellen? En hoewel een minder bekwame schrijver zou kunnen aannemen dat de lezer een expliciete opzet nodig heeft, onthoudt Hemingway zich ervan er een aan te bieden. Het is niet alleen realistischer, maar geeft ook meer voldoening voor de lezer.
Het contrast van een dichtere dialoog
Vergelijk dat eens met deze break-up scene uit een romantische roman:
'Kijk, ik weet dat ik je had moeten uitnodigen voor mijn feest!' hij schreeuwde. 'Maar je haat mijn feestjes. Je weigerde bij mij in te trekken. Je wilt nooit meer iets leuks doen. Sinds je dat oude filmhuis hebt gekocht, ben je net zo achterhaald als de klassieke films die je daar laat zien. En als het gaat om seks ... we gaan er niet eens heen. Je wilt nooit iets nieuws proberen. "'Misschien omdat ik moe ben nadat ik de hele dag de klassieke bioscoop heb gerund.'
'Wat je altijd in mijn gezicht wrijft. Ik heb ook geld. Ik heb dit huis gekocht. Ik run het. Dus wat als ik geen echte baan heb?'
Denk terug aan je laatste breuk. Hoeveel heb je elkaar uitgelegd waarom de dingen ophielden? De kans is groot dat je niet elk probleem, in een volledige zin, in dat laatste argument hebt opgesomd. De dialoog hier gaat meer over het communiceren van bepaalde feiten aan de lezer, en daarom klinkt het lang niet zo realistisch als de Hemingway-dialoog. (Hoewel in de verdediging van de schrijver, wie van ons klinkt zo goed als Hemingway?)
