US Navy Submarine Service: vereisten voor bediening op een onderzeeër

Inhoud

• Vereisten om te dienen op een onderzeeër
• Leven aan boord van een onderzeeër
• Je dolfijnen verdienen
• Elkaars rug hebben

Dus je wilt weten hoe het is om onderzeeër te zijn bij de marine? Het zal veel van je vragen, wat voor type onderzeeër je ook hebt, ze worden allemaal aangedreven door een kerncentrale en vereisen hoogopgeleid en gekwalificeerd personeel om deze wapensystemen van meerdere miljarden dollars te bedienen.

Er zijn drie soorten onderzeeërs bij de Amerikaanse marine:

Snelle aanval onderzeeërs (SSN) zijn meestal kleiner en sneller dan de andere onderzeeërs en hebben meer een tactische missie van aanvallen van schepen en onderzeeërs, het verzamelen van inlichtingen en zelfs het lanceren van kruisraketten.

Ballistische raketonderzeeërs (SSBN) draag Trident-raketten met nucleaire kernkoppen. De 14 SSBN's van de marine fungeren als de op zee gebaseerde strategische afschrikking van het land en bieden de Verenigde Staten een altijd aanwezige dreiging van nucleaire vernietiging als elk land overweegt aan te vallen. De marine is bezig de huidige SSBN's uit de Ohio-klasse te vervangen door het Columbia-klasseprogramma, dat 12 schepen zal omvatten waarvan de bouw eind 2020 begint.

Cruise of geleide raketonderzeeërs (SSGN) zijn voormalige SSBN's die zijn omgebouwd tot onderzeeërs die conventionele wapens kunnen dragen. De vier SSGN's in de inventaris van de marine hebben veel meer vuurkracht dan een onderzeeër met snelle aanval en beschikken over de meest geavanceerde technologie waarmee kruisraketten, mini-onderzeeërs en personeel voor speciale operaties kunnen worden gelanceerd.

Maar hoe is het om op deze schepen te dienen? Laten we eens kijken naar de onderzeese dienst van de Amerikaanse marine en hoe het leven is aan boord van een van deze enorme schepen.

Vereisten om te dienen op een onderzeeër

Om een ​​onderzeeër te worden, moet je beginnen met de meest basale stap: word lid van de Amerikaanse marine en doorloop het basistrainingproces. Benader uw lokale marine-recruiter en vertel hen dat u onderzeeër wilt worden, en zij zullen u adviseren over de beste weg voorwaarts.

Het goede nieuws is dat je je kunt aanmelden voor een rol in onderzeeërs. Tijdens de academietraining kun je je commandant je voorkeur laten weten. U moet een aantal tests en beoordelingen doorstaan, maar hopelijk zullen uw superieuren u als een geschikte persoon voor die rol zien.

Commandanten willen met name weten dat u de speciale omgeving van een onderzeeër aankan. Je zit vast in een afgesloten omgeving zonder zonlicht en dichtbij. Als je zelfs een beetje claustrofobisch bent, is dit niets voor jou. En met weinig toegang tot de zon, is het moeilijk het verstrijken van de tijd te detecteren, wat het slaappatroon kan verstoren.

Bovendien is onderzeeër technisch veeleisend, dus je moet bekwaam zijn. Onderzeeërs hebben zeilers met expertise in kernenergie, sonarwerking, wapens en elektriciteit, om maar een paar specialiteiten te noemen. Je blijft gedurende je hele carrière een opleiding volgen op een onderzeeër en er wordt van je verwacht dat je zowat elke rol op een onderzeeër uitvoert, van elektricien tot kombuiskok.

Leven aan boord van een onderzeeër

Dus hoe is het om aan boord van een onderzeeër te dienen? Maak kennis met de 154 teamgenoten die allemaal zijn gestationeerd in King’s Bay, Ga., Een van de onderzeeërbases van de marine. Deze onderzeeërs noemen een 560 meter lange stalen boot zonder ramen 'thuis'.

Elke onderzeeër is bekend met de gevaren van het leven en reizen die de wereldzeeën onder water kunnen brengen. Maar ze gaan toch de zee op, cruisend onder de stealth en verborgenheid van de oceaan. De meeste mensen, waaronder veel zeilers, denken dat ze gek zijn. Maar zoals elk gezin, als niemand anders ze begrijpt, begrijpen ze elkaar.

'Om een ​​onderzeeër te zijn, moet je anders zijn', zei een onderzeeër. “Er is een unieke mentaliteit voor nodig om geïsoleerd te blijven van mensen, de zon en frisse lucht, zolang wij dat zijn. De meeste mensen kunnen de gedachte om onder water te zijn gewoon niet aan, maar submariners denken er nooit echt over na. We proberen mensen te vertellen dat ondergedompeld worden op 400 voet net zoiets is als op je bank in de woonkamer zitten, maar ik denk dat ze er niet omheen kunnen komen met zoveel water boven hun hoofd. "

Je dolfijnen verdienen

Die woorden gaan een heel eind om te begrijpen waarom het kwalificatieproces voor onderzeese oorlogvoering altijd verplicht is geweest.

"Het verdienen van uw dolfijnen [het onderzeeër-oorlogsinsigne] is wat de rest van de bemanning betekent dat u kunt en zult worden vertrouwd met ons leven," zei elektronicatechnicus 2e klas (SS) Joseph Brugeman. “Ik ken iedereen aan boord persoonlijk en dankzij die mate van vertrouwdheid kan ik ze vertrouwen in een ongevalsituatie. Ik kon me niet voorstellen dat ik mijn leven en dat van de boot vertrouwde met iemand die ik niet persoonlijk kende. Als je op mijn boot zit en je draagt ​​dolfijnen, dan vertrouw ik je, punt. Het maakt me niet uit of u een yeoman, kok, rakettechnicus of monteur bent - ik weet dat u mijn rug hebt. Intiemer kan het niet worden. "

Wanneer een nieuwe Sailor zich aan boord van een onderzeeër meldt en de kwalificatiekaart voor onderzeese oorlogsvoering van zijn boot krijgt, vindt hij blokken voor pneumatiek, hydraulica, sonar en zelfs de wapensystemen.Waar hij geen handtekeningen voor vindt, is precies waar het bij Dolphins om draait: vertrouwen. Maar als je ze eenmaal draagt, wordt er uitgegaan van vertrouwen.

"Het dragen van dolfijnen betekent veel meer dan weten hoe je alle hydraulische, stoom-, elektronische en luchtsystemen van de boot moet tekenen", zegt Jeff Smith, de culinaire specialist van de 3e klas (SS), de nachtbakker van de Blue Crew. 'Het betekent meer dan te kunnen uitleggen hoe een druppel zeewater buiten de boot in je kom in de kombuis terechtkomt. Nee, het dragen van dolfijnen betekent dat de bemanning erop vertrouwt dat u weet hoe u de boot kunt redden, ongeacht het slachtoffer en ongeacht uw beoordeling of rang. Dat vertrouwen verdienen maakt je veel meer dan een professionele zeiler, het maakt je lid van de onderzeebootfamilie. ”

"Op mijn boot", voegde CDR Robert Palisin, de bevelhebber van de Blue Crew in Maine eraan toe, "wordt van iedereen verwacht dat hij weet hoe hij de boot moet redden. We maken geen onderscheid op basis van wat uw beoordeling of zelfs uw rang is. Mijn koks moeten en weten hoe ze een brand in de machinekamer moeten bestrijden, net zoals van mijn nucleair geschoolde monteurs wordt verwacht dat ze weten hoe ze een stroomvoorziening moeten isoleren als er rook uit de sonarhut komt. Iedereen op een onderzeeër is de schadebeheersingspartij - iedereen. '

Elkaars rug hebben

Palisin legde zorgvuldig uit dat schadebeperking veel meer is dan alleen weten wat te doen als er iets ergs gebeurt. Het heeft voldoende vertrouwen in uw kennis van de systemen van de boot om te spreken als iemand anders op de bemanning op het punt staat een fout te maken die de veiligheid van een schip schaadt.

"In de onderzeebootmacht hebben we de nadruk gelegd op meer gelijk hebben dan wat de positie van een matroos zou kunnen zijn, omdat van iedereen aan boord van een onderzeeër wordt verwacht dat het een back-up is van zijn scheepsmaat," zei Palisin. 'Zelfs ik, als kapitein van deze boot, zou verwachten dat de jongste zeiler op en neer zou springen en zijn hoofd eraf zou schreeuwen als ik een fout zou maken die het schip in gevaar zou brengen. Ons leven hangt af van de wetenschap dat we op elkaar kunnen rekenen om op onze rug te letten, om ervoor te zorgen dat de veiligheid van het schip ruim voorrang krijgt. ”

Palisin zorgt, net als alle kapiteins van boten, ervoor dat zijn bemanning weet hoe ze elk ongeval moeten bestrijden door voortdurend slachtofferoefeningen uit te voeren tijdens de inzet van de boot. Oefening baart kunst, en als je alleen op jezelf kunt rekenen, is perfect zijn de enige standaard die goed genoeg is om je in leven te houden.

"We oefenen zo veel op het reageren op slachtoffers dat we het instinctief doen", zegt MM2 (SS) Jim Crowson. 'Onze training moet instinctief zijn. Anders worden we misschien eerst bang in plaats van te reageren als het echte werk ooit naar beneden gaat. Op 400 voet is er geen tijd om bang te zijn. Ik probeer niet macho te klinken - het is gewoon de realiteit van hoe je kunt overleven, terwijl alles wat je hebt nog maar een paar seconden is voordat de boot zinkt onder de verpletterende diepte. "

Ondanks dat ze op een boot naar zee gaan zonder ramen, zonder fantail, zonder helikopterplatform en zelfs zonder luik om wat frisse, frisse lucht binnen te laten, zijn de onderzeeboten nog steeds matrozen. Deze broers doen vrijwilligerswerk voor onderzeebootdienst en hun inzet is niet anders dan de zeilers op vliegdekschepen, kruisers of zelfs sleepboten.

Ze houden van hun land, handhaven de kernwaarden van eer, moed en toewijding van de marine en willen veilig terugkomen van elke inzet. Maar als de stille dienst, hadden ze liever dat je er niet over praatte.