Meer informatie over het rehabiliteren van dieren in het wild

Inhoud

• Plichten van Wildlife Rehabilitator
• Carrièremogelijkheden
• Training en licenties
• Salaris
• Werkvooruitzicht

Rehabilitatoren voor dieren in het wild bieden behandeling en verzorging aan gewonde inheemse soorten totdat ze gezond genoeg zijn om weer in het wild te worden vrijgelaten. Posities op dit gebied zijn beschikbaar op zowel vrijwillige als betaalde basis.

Plichten van Wildlife Rehabilitator

De primaire taak van een rehabilitator voor dieren in het wild is om gewonde dieren in het wild te onderzoeken en medische zorg en therapie te bieden om hen te helpen herstellen tot het punt waarop ze kunnen worden vrijgelaten. Ze bepalen of een verwonding door een dierenarts moet worden geraadpleegd en zijn verantwoordelijk voor het zoeken naar veterinaire behandeling van dieren die geavanceerde zorg nodig hebben.

De rehabilitator voor dieren in het wild moet een goede praktische kennis hebben van wondbeheer, vochttoediening, de voedingsbehoeften van verschillende soorten en humane terughoudendheid en vangtechnieken. Ze zijn verantwoordelijk voor het voeren, schoonmaken van kooien en zorgen voor een veilige omgeving voor het dier. In veel gevallen brengen rehabilitatoren verweesde jonge dieren tot volwassenheid.

Afhankelijk van hun geografische locatie kunnen rehabilitatoren met veel soorten werken, waaronder herten, wasberen, spechten, adelaars, haviken, pelikanen, reigers, schildpadden, slangen, zeehonden, kolibries, eenden, uilen, vleermuizen, kikkers, fretten, ganzen en zwanen.

Bijkomende taken zijn onder meer het bijhouden van gedetailleerde gegevens over elk dier, het begeleiden van vrijwilligers of stagiaires, het uitvoeren van fondsenwervingscampagnes, het beantwoorden van telefoontjes van mensen die dieren in nood hebben gevonden en het geven van educatieve demonstraties aan het publiek.

Carrièremogelijkheden

Rehabilitatoren van dieren in het wild kunnen werken voor verschillende overheidsinstanties, non-profitorganisaties, dierentuinen en humane samenlevingen. Ze kunnen ook een ander primair beroep uitoefenen, werkend als dierenarts, veterinaire technicus, zoöloog of bioloog.

Sommige revalidanten kiezen ervoor om zich te specialiseren in het werken met specifieke diersoorten, zoals roofvogels, kleine zoogdieren, reptielen of amfibieën. De meesten doen ervaring op met een grote verscheidenheid aan soorten voordat ze zich concentreren op hun specifieke interessegebied.

Sommige rehabilitatoren zijn betrokken bij gespecialiseerde noodhulpteams die naar gebieden reizen waar dieren in nood verkeren. De gebieden waarnaar ze worden verzonden, bevatten vaak locaties die zijn getroffen door olielekkages, orkanen of bosbranden.

Training en licenties

Rehabilitatoren voor dieren in het wild moeten een vergunning hebben van de staat en de federale overheid om in het veld te mogen werken. Er zijn veel regels voor het verzorgen en vangen van dieren in het wild. U moet contact opnemen met de juiste instantie om de benodigde vergunningen te verkrijgen. De beste plaats om advies in te winnen over de vergunningverlening is over het algemeen de Amerikaanse Fish and Wildlife Service.

Veel rehabilitatoren van dieren in het wild hebben een diploma in biologie, diergedrag, dierwetenschappen of zoölogie, hoewel een universitair diploma niet vereist is om op dit gebied te werken. Ze lopen meestal ook in eerste instantie stage bij een ervaren rehabilitator voor dieren in het wild om een ​​goede basis van praktische ervaring op te doen. Vrijwilligerswerk doen met een dierenarts voor dieren in het wild of bij een grote rehabilitatieruimte voor dieren is ook een geweldige manier om te leren.

De National Wildlife Rehabilitators Association (NWRA) organiseert het grootste rehabilitatiesymposium voor wilde dieren in Noord-Amerika, met jaarlijks ongeveer 500 deelnemers. De organisatie brengt ook een aantal natuurgerelateerde publicaties uit, zoals nieuwsbrieven, tijdschriften, ledengidsen en naslagwerken. Het lidmaatschap is $ 55, hoewel studenten kunnen deelnemen voor $ 35. Familie- en levenslange lidmaatschappen zijn ook beschikbaar.

De International Wildlife Rehabilitation Council (IWRC) biedt professionele certificering aan diegenen die slagen voor het Certified Wildlife Rehabilitator (CWR) -examen. Hercertificering is om de twee jaar vereist en wordt bereikt door studiepunten voor permanente educatie tijdens seminars, conferenties en trainingslessen. De kosten bedragen $ 115 voor het eerste examen en $ 40 voor verlenging. Hoewel lidmaatschap van de IWRC niet vereist is om hun certificeringsexamen af ​​te leggen, kunt u jaarlijks voor $ 30 lid worden om de Journal of Wildlife Rehabilitation en andere voordelen te ontvangen. Lidmaatschap van familie en organisatie is ook mogelijk.

Salaris

Veel natuurbeschermers werken vanuit huis en ontvangen weinig of geen financiële vergoeding. Vrijwilligersfuncties bij non-profitorganisaties komen ook veel voor.

Voor rehabilitatoren van dieren in het wild die in dienst zijn van een organisatie, ligt het salaris meestal tussen de $ 25.000 en $ 35.000. Degenen die op dit gebied werken, worden vaak geciteerd dat ze er niet voor het geld in zijn; zij vinden de baan zelf bijzonder lonend.

Managers of directeuren van rehabilitatie van dieren in het wild kunnen aanzienlijk hogere salarissen verdienen, waarbij SimplyHired.com een ​​gemiddeld salaris van $ 50.000 noemt. Salaris kan sterk variëren op basis van jarenlange ervaring, specifieke rehabilitatievaardigheden en geografische locatie.

Werkvooruitzicht

Rehabilitatie van dieren in het wild is een van de meer recentelijk vastgestelde carrièremogelijkheden voor dieren en is de afgelopen jaren uitgebreid met meer betalende functies. Volgens de NWRA-onderzoeken is de vraag naar rehabilitatiediensten voor dieren in het wild door de jaren heen gestaag toegenomen en zal naar verwachting blijven groeien.