Finance and Investing: Reaching for Yield

Inhoud

• Rendement en kredietcrises
• Bereiken naar rendement en financiële fraude
• Institutionele beleggers
• Gevolgen voor de prijs van obligaties
• Onverwacht gedrag

Rendement zoeken is een veelgebruikte term in financiën en beleggen. Strikt genomen, en in de engste zin van het woord, kenmerkt de uitdrukking een situatie waarin een belegger hogere rendementen zoekt op zijn of haar beleggingen.

Meer specifiek en vaker wordt de uitdrukking toegepast op situaties waarin de belegger hogere rendementen nastreeft zonder rekening te houden met het extra risico dat hij daardoor gewoonlijk oploopt. Beleggers die agressief op zoek zijn naar rendement, vertonen namelijk vaak het tegenovergestelde van normale risicoaversie, in plaats van bewust te worden van risico's, al dan niet bewust.

Rendement en kredietcrises

De financiële crisis van 2007 tot 2008 is het meest recente voorbeeld van een ineenstorting van de markt, deels veroorzaakt door een wijdverbreid streven naar rendement. Beleggers die wanhopig op zoek zijn naar hogere rendementen, bieden de waarde van door hypotheek gedekte effecten aan tot niveaus die niet compatibel zijn met hun onderliggende terugbetalingsrisico. Toen de hypotheken achter deze instrumenten achterstallig of in gebreke bleven, stortten hun waarden in.

Er volgde een algemene crisis van het beleggersvertrouwen, wat leidde tot scherpe waardedalingen van andere effecten en het falen of bijna falen van veel vooraanstaande banken en effectenbedrijven.

Bereiken naar rendement en financiële fraude

Beleggers die agressief naar rendement streven, behoren tot de mensen die het meest vatbaar zijn om het slachtoffer te worden van financiële oplichting en regelingen. In veel van de grote gevallen in de financiële geschiedenis van oplichting en fraude zijn daders betrokken, met name Charles Ponzi en Bernard Madoff, die zich specifiek richtten op mensen die wanhopig op zoek waren naar meer rendement op hun geld, ontevreden over conventionele investeringsmogelijkheden.

Institutionele beleggers

In een omgeving met lage rentetarieven zoals die bestond in de nasleep van de financiële en kredietcrises van 2007 tot 2008, hebben veel institutionele beleggers, zoals verzekeringsmaatschappijen en toegezegd-pensioenfondsen, onder druk gestaan ​​om naar rendement te streven . Deze lage rendementen zijn grotendeels te danken aan acties van de Federal Reserve en andere centrale banken over de hele wereld om hun economieën te stimuleren in de nasleep van de financiële crisis van 2007 tot en met 2008.

Verzekeraars en pensioenfondsen voelen zich in deze binding gedwongen meer risico te nemen om het rendement te genereren dat nodig is om aan hun verplichtingen te voldoen. Het resultaat is een algemene toename van het risico in het financiële systeem.

Gevolgen voor de prijs van obligaties

Verzekeraars en pensioenfondsen zijn grote afnemers van bedrijfs- en buitenlandse schulden en vormen dus een belangrijke financieringsbron voor deze entiteiten. De aankoopbeslissingen van deze institutionele beleggers hebben dus grote implicaties voor het aanbod en de prijs van krediet. De effecten van hun bereik voor rendement worden gezien in de prijsstelling van nieuwe schuldemissies en in de prijsstelling van dezelfde instrumenten op de secundaire markt.

Kortom, wanneer deze grote institutionele beleggers actief op zoek zijn naar rendement, bieden ze de prijzen van risicovollere effecten op en verlagen zo de rentevoet die riskantere kredietnemers moeten betalen.

Onverwacht gedrag

Academische onderzoekers hebben ontdekt dat het bereiken van rendement het meest agressief en voor de hand liggend is tijdens economische uitbreidingen wanneer de rente op obligaties normaal gesproken toch stijgt. Sterker nog, ironisch genoeg is dit gedrag duidelijker bij verzekeringsmaatschappijen die te maken hebben met meer bindende wettelijke kapitaalvereisten.

Een andere contra-intuïtieve bevinding van onderzoekers is dat regelgeving die bedoeld is om risicovol beleggingsgedrag van verzekeringsmaatschappijen te verminderen, juist het bereiken van rendement stimuleert. De sleutel tot deze bevinding is de constatering dat zelfs de zogenaamd meest geavanceerde schema's voor risicometing zeer onvolmaakt zijn, zo niet fundamenteel gebrekkig.