De meest gevaarlijke sollicitatievraag (en hoe deze te ontwijken)

Inhoud

• Ken eerst de waarde van de baan en vervolgens hoe u deze toevoegt
• Online solliciteren: Zero It Out en nooit liegen
• Gebruik recruiters en headhunters als bondgenoten
• Voordat je nummers aanbiedt, moet je de vraag stellen
• Druk indien nodig op de pauzeknop

Jean Chatzky

Je hebt het bijna gehaald. Je zit in de laatste fase van het interviewproces, zit tegenover de persoon die je volgende baas zou kunnen zijn, en dan komt de zinger, de gevaarlijkste vraag van allemaal: "Hoeveel heb je verdiend met je laatste baan?"

Onderhandelingsexperts adviseren u doorgaans om de vraag koste wat het kost te ontwijken. Maar nieuw onderzoek van PayScale toont aan dat dit voor de helft van de bevolking de verkeerde zet is. Wanneer een vrouw wordt gevraagd naar haar salarisgeschiedenis en weigert om informatie te verstrekken, verdient ze 1,8 procent minder dan een vrouw die de cijfers aanbiedt. Wanneer een man wordt gevraagd en weigert, krijgt hij echter 1,2 procent meer betaald.

Lydia Frank, vice-president van contentstrategie voor PayScale, geeft toe dat de bevinding haar op de proef stelde:

We hebben altijd manieren geboden om van die vraag los te komen: ‘Ik ben super enthousiast over deze kans en ik sta open voor het bespreken van een concurrerende aanbieding.’ Vrouwen dit advies geven - misschien was het niet het juiste advies?

Misschien niet. Het goede nieuws is dat, zoals junkies over werkgelegenheid en arbeidsnieuws waarschijnlijk al weten, de kwestie van de salarishistorie in een handvol steden en staten buiten de perken komt. Massachusetts, Philadelphia, New York City en, recentelijk, San Francisco hebben het voor werkgevers illegaal gemaakt om naar de salarisgeschiedenis van een kandidaat te vragen in de hoop dat dit de loonkloof zal blijven dichten. Totdat dit volledig effect heeft - en wijdverbreid wordt - is dit wat u moet doen.

Ken eerst de waarde van de baan en vervolgens hoe u deze toevoegt

Voordat u op een baan solliciteert, moet u zich van de functie scheiden en de marktwaarde ervan onderzoeken. Katie Donovan, onderhandelingsexpert en oprichtster van equalpaynegotiations.com, stelt voor:

Het is niet wat je waard bent, het is wat de baan waard is. We doen alsof het een gek idee is dat een baan waarde heeft. Het is als een huis, het heeft een marktwaarde en het verandert als er te veel en te weinig [beschikbaar] zijn.

Als je eenmaal de waarde van de baan kent, begin dan na te denken over hoe je vaardigheden en ervaring eraan bijdragen. Gebruik sites zoals Glassdoor, PayScale en Fairygodboss om uw cijfers aan te scherpen. Veranker jezelf niet aan je vorige salaris. De markt had kunnen veranderen sinds je voor het laatst werd aangenomen. Frank zegt:

Het is erg belangrijk om de waarde van de functie te bespreken, niet de waarde die je laatste werkgever aan je vaardigheden heeft gehecht.

Begrijp waar u bedrijfsmatig, branchegericht en de werkelijke locatie naartoe gaat. Al deze factoren moeten rekening houden met de verwachte compensatie.

Online solliciteren: Zero It Out en nooit liegen

Als u online solliciteert, kunt u deze overslaan als u de salarisvraag kunt overslaan. Als het een verplicht veld is, probeer dan nullen over de hele linie in te voeren. Donovan adviseert:

Vaker wel dan niet, dat zorgt voor de vereiste, maar [wat je ook doet], lieg niet. Mensen willen graag opblazen en dat is een risico. Als ze erachter komen dat je gelogen hebt, is dat de reden om een ​​jobaanbieding in te trekken.

Als het formulier niet toestaat dat u het op nul zet, vertel dan de waarheid. Als en wanneer je bij het interviewproces komt, stelt Frank voor om iets te zeggen in de trant van:

Bent u het daarmee eens, op basis van onze discussies - of beschrijvingen voor deze functie - ik denk dat het assortiment hier zou moeten beginnen -

Haal de discussie weg van uw persoonlijke salarisgeschiedenis door te praten over het onderzoek dat u in de eerste plaats bij uw cijfers heeft gebracht.

Gebruik recruiters en headhunters als bondgenoten

Deze zelfde regels zijn van toepassing wanneer u met recruiters en headhunters praat, maar ook met potentiële werkgevers. Recruiters kunnen in-house of bureau-gebaseerd zijn, en hoewel ze als tussenpersoon dienen tussen jou en het bedrijf, moet je er rekening mee houden dat ze niet altijd een weerspiegeling zijn van het bedrijf zelf, zegt Frank. Je wilt zoveel mogelijk informatie van een recruiter krijgen als je geeft. Vraag dus naar het bedrijf, de functie, het secundaire arbeidsvoorwaardenpakket en de specifieke salarisrichtlijnen die ze hebben gekregen, zodat u beter kunt inschatten hoeveel u mag verwachten.

Als hij of zij agressief is om uw nummer te krijgen, kunt u nogmaals iets zeggen als:

Dit is wat ik aan het maken was, en ik denk niet dat het de huidige marktwaarde is voor mijn positie. Het is meer wat ik denk ...

Voor de headhunters die u benadert, beschouw ze meer als uw voorstanders en wees zo eerlijk mogelijk. Hier zeg je:

Ik weet dat ik een vrouw ben en ik wil dat deze baan op de juiste manier en met gelijkwaardigheid wordt betaald. Help me, begeleid me en maak dit zo eerlijk mogelijk. Ik verdien $ 80.000, en ik zou $ 100.000 moeten verdienen. Hoe pakken we [het feit dat] ik te weinig ontvang aan?

Voordat je nummers aanbiedt, moet je de vraag stellen

Stel dat u zich in het gesprek met een potentiële werkgever bevindt en de vraag wordt gesteld. Voordat je een schot neemt, leg je de bal terug in hun speelveld. Rachel Bitte, chief officer van Jobvite, stelt voor:

Alleen omdat u de vraag wordt gesteld, aarzel niet om hem te boemerangen. Je kent de functie, het bedrijf en je leert me als persoon kennen - wat denk je? Ik heb liever dat de werkgever een nummer zegt voordat je begint te praten wat je gaat maken. Tenzij je hebt gezien wat het budget is, ga je het onderschatten.

Druk indien nodig op de pauzeknop

Ook al wilt u voorkomen dat u eerst een nummer zegt, verlaat de compensatiediscussie niet tot het einde. Je wilt niet het hele interviewproces doorlopen om te ontdekken dat er geen match zal zijn. Het is een verspilling van ieders tijd. Als je echter denkt dat je het nummer nadert dat je wilt horen, maar je hebt wat meer tijd nodig om de deal te sluiten, neem dan een pauze, zegt Bitte:

Als je merkt dat je aan de overkant van de tafel zit en je denkt niet dat het vruchtbaar zal zijn - jullie zullen elkaar niet in het midden kunnen ontmoeten of op een servet kunnen tekenen - aarzel dan nooit om te zeggen: 'Dit is een heel belangrijke beslissing, we zijn allebei opgewonden en ik wil hierover nadenken. Ik wil bij je terugkomen en dit laten werken. We kunnen er morgen over praten. '

Deze stap kan u tijd opleveren om verwachtingen, criteria te doorlopen en te oefenen wat u gaat zeggen. Het zorgt er ook voor dat het gesprek telefonisch plaatsvindt:

[Soms] onderhandelen mensen beter aan de telefoon met een script en gegevens - je kunt het zweet verbergen. Dat advies heb ik gebruikt en advies voor vrouwen in het algemeen - het is goed voor de pleziertjes in ons. Als iemand me een vraag stelt, denk ik dat ik een antwoord moet hebben. Alleen omdat iemand u die vraag stelt, hoeft u deze niet meteen te beantwoorden.