Marine Infantry Packing Up voor een Combat Patrol in Irak
door Cpl. Shawn C. Rhodes
FALLUJAH, Irak - De standaard gevechtslading voor mariniers in Irak is allesbehalve 'standaard'. Natuurlijk zijn er de "must-have" items - wapen, EHBO-doos, helm en luchtafweergeschut - maar als het gaat om de "nice-to-haves" is het elke marinier voor zichzelf.
'We vertrekken over vijf minuten op patrouille! Pak je spullen bij elkaar!' zei Staff Sgt. Christian B. Amason, een pelotonsergeant voor Company G, 2nd Battalion, 2nd Marine Regiment, toegewezen aan de 1st Marine Division.
Vroeger was dat een 'cut and dry' order, maar met de huidige uitrusting zijn gevechtsladingen op maat gemaakt. Zelfs pakketten worden geleverd met afneembare zakjes, die ruimte toevoegen en wegnemen voor uitrusting. Het is een evenwichtsoefening. Te veel uitrusting, het weegt de Marine. Te weinig en ze lijden onnodig.
Neem Amason bijvoorbeeld. Hij is een voormalige soldaat van de Special Forces van het leger en sluipschutter. Hij heeft een groot aantal patrouilles onder zijn riem. Hij weet wat hij nodig heeft en waar hij zonder kan als hij het veld op gaat.
'Ik neem altijd wat ik mijn catch-all-gear noem,' legde Amason uit, een 32-jarige uit Elora, Tenn. 'Dat zijn de basisprincipes zoals je wapen, munitie, optiek, navigatieapparatuur en luchtafweergeschut en helm. Met een watervoorziening is dat goed voor minimaal 30 pond op je bovenlichaam. Als je een (machine) schutter bent, dan kan het gemakkelijk 50 pond zijn die je bij je draagt. "
Amason weet wat hem in het veld in leven zal houden, maar er is één item waar hij nooit afstand van doet.
'Waar ik ook ga in het veld, ik neem altijd mijn' woobie 'mee', voegde hij eraan toe. 'Zo noemt mijn vrouw mijn poncho-voering.'
Volgens Amason is de poncho-voering het beste stuk uitrusting dat hij heeft, waardoor hij warm blijft bij koud weer en koel bij warm weer. Andere mariniers hebben verschillende benodigdheden die ze willen dragen.
"Ik ben de go-to-guy op een patrouille, een regelmatige wandelende 'Saigon Sam's'," zei Lance Cpl. Ryan P. Taylor, verwijzend naar de militaire bevoorradingswinkel net buiten Camp Lejeune, N.C.
Het is bekend dat de Dumfries, Va. Schutter altijd een constante aanvoer van chemische lampen, parachutekoord, vliegenband, schoenpoets gebruikt om laarzen en superlijm te repareren, onder andere in zijn rugzak.
'Je weet nooit wanneer je iets nodig hebt, dus ik probeer het mee te nemen', voegde hij eraan toe.
De steunpilaar van infanteristen in het veld is ongetwijfeld chow. Als ze de maaltijden niet dragen, klaar om te eten, worden ze uitgegeven, veel mariniers hebben een goede voorraad junkfood.
Dit geldt vooral voor Sgt. James M. Back, een pelotongids uit Logan, Utah. Bekend als 'Snacks' voor zijn pelotongenoten, heeft de Marine altijd een constante aanvoer van voedsel.
'Ik geef het mijn vrouw de schuld', zei hij. 'Ze zorgt echt voor me met zorgpakketten, dus iedereen weet dat ze naar me toe moeten komen voor junkfood.'
Back weet ook hoe hij moet inpakken voor een patrouille. Met extra sergeant-punthaken, ritssluitingen, cafeïnepillen voor late patrouilles, batterijen van verschillende grootte, reservesokken, een fluitje, zonnebrandcrème en een zaklamp, voelt Back zich voorbereid op wat er ook mag komen.
'Mariniers leren van de ervaring van hun squadleiders en ontdekken vervolgens zelf wat voor hen werkt', zei Back. 'Het komt er echt op neer wat je bereid bent mee te nemen om voorbereid te zijn op alles waar je aan kunt beginnen.'
